تأثیر پوشش دی اکسید تیتانیوم در روکش ها

مخفی کردن قدرت یک ویژگی مهم یک رنگ است که توانایی آن در پنهان کردن رنگ زیرین را اندازه گیری می کند. در کاربردهای عملی ، قدرت مخفی کردن یک رنگ با استفاده از رنگ به یک بستر سیاه و سفید و سپس اندازه گیری نسبت نور منعکس شده با استفاده از اسپکتروفتومتر ارزیابی می شود. این نسبت نسبت کنتراست نامیده می شود ، که نشان دهنده تأثیر رنگ در پوشاندن رنگ پایه است. هرچه نسبت کنتراست بیشتر باشد ، قدرت پنهان رنگ قوی تر می شود. بهبود قدرت پنهان عمدتا به مکانیسم پراکندگی نور بستگی دارد. در روکش ها ، وجود ذرات رنگدانه باعث پراکندگی نور می شود زیرا از رابط بین رنگدانه و رزین عبور می کند. از آنجا که ضریب شکست ذرات رنگدانه اغلب با ضریب شکست رزین متفاوت است ، این تفاوت در ضریب شکست باعث می شود که نور در رابط انکسار ، بازتاب یا پراکنده شود. ضریب شکست دی اکسید تیتانیوم روتیل از دی اکسید آناتاز تیتانیوم بالاتر است ، بنابراین دی اکسید تیتانیوم روتیل می تواند قدرت مخفی بهتر را در پوشش ها فراهم کند ، این یکی از دلایلی است که از آن به طور گسترده در صنعت پوشش استفاده می شود. علاوه بر این ، اندازه و توزیع ذرات رنگدانه نیز بر میزان پراکندگی نور و در نتیجه قدرت پنهان تأثیر می گذارد. ذرات رنگدانه با اندازه ذرات متوسط ​​و حتی توزیع می توانند نور را به طور مؤثرتری پراکنده کرده و اثر مخفی را تقویت کنند. بنابراین ، هنگام طراحی فرمولاسیون های پوشش ، انتخاب نوع رنگدانه مناسب و تنظیم وضعیت پراکندگی رنگدانه ، عوامل اصلی برای بهبود قدرت پنهان هستند. 

در روکش ها ، قدرت مخفی فیلم پوشش نه تنها تحت تأثیر ضریب شکست رنگدانه بلکه با ضخامت فیلم پوشش قرار می گیرد. به عنوان یک رنگدانه سفید با ضریب شکست زیاد ، دی اکسید تیتانیوم توانایی پراکندگی نور بسیار قوی دارد. هنگامی که اندازه ذرات دی اکسید تیتانیوم نزدیک به نیمی از طول موج نور حادثه ، تقریباً بین 0.2 تا 0.3 میکرون باشد ، می تواند به بهترین اثر پراکندگی نور برسد. این امر به این دلیل است که در این حالت ، نور حادثه در نزدیکی ذرات رنگدانه پراکنده خواهد شد و سطح مقطع پراکندگی آن به 4 تا 5 برابر مقطع هندسی واقعی ذرات افزایش می یابد و از این طریق قدرت پنهان را به میزان قابل توجهی بهبود می بخشد. برای دستیابی به بهترین عملکرد مخفی ، تولید کنندگان پوشش با دقت نوع دی اکسید تیتانیوم (مانند روتیل) را انتخاب می کنند ، توزیع اندازه ذرات آن را تنظیم می کنند و اطمینان می دهند که ذرات رنگدانه به طور مساوی در فیلم پوشش پراکنده می شوند. چنین بهینه سازی نه تنها قدرت مخفی کردن پوشش را بهبود می بخشد ، بلکه به بهبود براق و دوام پوشش نیز کمک می کند تا نیازهای سناریوهای مختلف را برآورده کند.

اثر تجمع ذرات دی اکسید تیتانیوم می تواند تأثیر منفی بر راندمان پراکندگی نور داشته باشد. به منظور کاهش انباشتگی ، پراکندگی ها اغلب برای بهبود پراکندگی ذرات دی اکسید تیتانیوم در ماتریس پوشش ، به فرمولاسیون پوشش اضافه می شوند. نقش پراکندگی ها در کاهش جذابیت بین ذرات رنگدانه و جلوگیری از آگلومره شدن آنها است. ذرات دی اکسید تیتانیوم به خوبی پراکنده می توانند مراکز پراکندگی بیشتری را فراهم کنند و از این طریق قدرت مخفی این پوشش را تقویت می کنند. علاوه بر این ، مقدار pH ، ویسکوزیته و روند سنگ زنی پوشش نیز بر وضعیت پراکندگی ذرات دی اکسید تیتانیوم تأثیر می گذارد. در طی فرآیند تهیه پوشش ، کنترل کیفیت پراکندگی دی اکسید تیتانیوم بسیار مهم است. پراکندگی ضعیف نه تنها قدرت مخفی را کاهش می دهد بلکه بر سایر خصوصیات فیلم پوشش مانند براق ، قوام رنگ و دوام نیز تأثیر می گذارد. بنابراین ، تولید کنندگان پوشش باید فرمول ها و فرایندهایی را با دقت طراحی کنند تا از پراکندگی بهینه دی اکسید تیتانیوم برای دستیابی به محصولات پوشش با کارایی بالا اطمینان حاصل کنند. شرکت ما می تواند دی اکسید تیتانیوم را توسعه داده و تولید کند که مطابق با نیازهای کاربر مشخصات مختلف صنعت را برآورده کند و امیدوار است که برای سود متقابل و نتایج برنده با مشتریان داخلی و خارجی همکاری کند.