De productiemethode van titaniumdioxide

    Momenteel zijn er twee methoden voor de productie van titaniumdioxide, namelijk de zwavelzuurmethode en de chloreringsmethode. Wereldwijd heeft de chloreringsmethode iets meer productiecapaciteit dan de zwavelzuurmethode. In mijn land, om technische redenen, is de zwavelzuurmethode het aantal fabrikanten veel groter dan dat van de chlorinatiemethode, en de jaarlijkse output van de chloreringsmethode is slechts goed voor 5 tot 8% van de totale output.

    De reden waarom de zwavelzuurmethode veel wordt gebruikt, is dat deze een lange geschiedenis van ontwikkeling heeft, de procesroute is vrij volwassen, de vereisten voor apparatuurconfiguratie zijn zeer laag en de vereisten voor grondstoffen zijn niet hoog. Zowel titaniumerts als titaniumslak kunnen worden gebruikt, en deze methode kan titaniumdioxide van het rutiel type produceren, kan ook anatase titaniumdioxide produceren, met lage infrastructuurvereisten en korte productietijd. Vanwege de bovengenoemde redenen is zwavelzuur titaniumdioxide op grote schaal gekopieerd en neemt het een zeer belangrijke positie in in de titaniumdioxide -industrie. Vergeleken met de chloreringsmethode heeft de zwavelzuurmethode zijn eigen tekortkomingen, die voornamelijk worden weerspiegeld in het lang werkproces, complexe bewerkingen op elke positie, lage mate van mechanisatie, veel procesvariabelen, lage parametercontroleerbaarheid en grote emissies van 'drie afvalstoffen '. De vervuiling is ernstig en het energieverbruik is enorm. Het is een hoog energieverbruik en een hoge onderneming voor vervuiling. Hoewel de zwavelzuurmethode veel tekortkomingen heeft en waarschijnlijk wordt vervangen door andere methoden, is het enthousiasme van mensen in dit stadium niet afgenomen, de vitaliteit ervan is nog steeds vasthoudend en zal het nog steeds een belangrijke positie innemen in de toekomst.

    Hoewel de chloratiemethode relatief geavanceerd is, de voordelen heeft van korte proces, hoge mate van automatisering en stabiele productkwaliteit, zijn de grondstofbronnen moeilijk en zijn de kosten hoog. Hoewel de 'drie afvalstoffen ' -emissies klein zijn, zullen de uitstoot van de productie van hoge titaniumslak en kunstmatige rutiel inclusief afval zijn, de totale hoeveelheid 'drie afval ' -emissies is ook vrij groot. Tegelijkertijd is de technologie complex, de productie is moeilijk en vereist hoge apparatuur en materialen, dus het is nog steeds moeilijk om het te promoten.