نمایش ها: 0 نویسنده: ویرایشگر سایت زمان انتشار: 2025-01-22 مبدا: محل
دی اکسید تیتانیوم (TiO₂) یک رنگدانه سفید به طور گسترده ای با خواص عالی مانند کدورت بالا ، روشنایی و دوام است. این برنامه در صنایع بی شماری از جمله رنگ ، پوشش ، پلاستیک ، کاغذ و مواد آرایشی کاربردهای خود را پیدا می کند. با این حال ، ذخیره و حمل و نقل دی اکسید تیتانیوم چندین چالش را ارائه می دهد که برای اطمینان از کیفیت و ایمنی آن در سراسر زنجیره تأمین باید با دقت مورد بررسی قرار گیرد. در این مقاله تحقیق عمیق ، ما این چالش ها را با جزئیات مورد بررسی قرار خواهیم داد ، که توسط داده های مربوطه ، نمونه های دنیای واقعی و بینش های نظری پشتیبانی می شود و همچنین پیشنهادات عملی برای غلبه بر آنها ارائه می دهیم.
دی اکسید تیتانیوم در اشکال کریستالی مختلف ، عمدتا آناتاز و روتیل وجود دارد. این اشکال کریستالی دارای خصوصیات فیزیکی متمایز هستند که می توانند بر ذخیره سازی آن تأثیر بگذارند. به عنوان مثال ، اندازه ذرات دی اکسید تیتانیوم می تواند از چند نانومتر تا چندین میکرومتر باشد. ذرات ریز ، به ویژه آنهایی که در محدوده نانو هستند ، نسبت به سطح بزرگی به حجم دارند. طبق مطالعات تحقیقاتی ، نانوذرات دی اکسید تیتانیوم می توانند مساحت تا چند صد متر مربع در هر گرم داشته باشند. این منطقه بزرگ باعث می شود که آنها در هنگام ذخیره ، واکنش پذیر تر و مستعد تجمع شوند.
عمارت هنگامی اتفاق می افتد که ذرات جداگانه به هم می چسبند و خوشه های بزرگتر را تشکیل می دهند. این می تواند منجر به مشکلاتی مانند پراکندگی متناقض شود که دی اکسید تیتانیوم بعداً در برنامه ها استفاده شود. به عنوان مثال ، در صنعت رنگ ، اگر ذرات دی اکسید تیتانیوم در حین ذخیره سازی جمع شوند ، می تواند منجر به ظاهر غیر یکنواخت از سطح نقاشی شده ، با رگه ها یا لکه ها شود. داده های مربوط به نظرسنجی صنعت نشان می دهد که حدود 15 ٪ از مسائل مربوط به کیفیت در محصولات رنگ مربوط به دی اکسید تیتانیوم را می توان به شرایط ذخیره نامناسب که باعث جمع شدن می شود ، ردیابی کرد.
یکی دیگر از خصوصیات فیزیکی که بر ذخیره سازی تأثیر می گذارد ، چگالی دی اکسید تیتانیوم است. چگالی دی اکسید تیتانیوم روتیل به طور معمول در حدود 4.2 گرم در سانتی متر مربع است ، در حالی که آناتاز کمی پایین تر است. این چگالی نسبتاً زیاد به این معنی است که هنگام ذخیره به صورت عمده ، می تواند فشار قابل توجهی را بر روی ظروف ذخیره سازی وارد کند. در بعضی موارد ، اگر ظروف برای مقاومت در برابر این فشار طراحی نشده باشند ، ممکن است تغییر شکل یا حتی پارگی کنند. نمونه ای از دنیای واقعی در یک مرکز ذخیره سازی مشاهده شد که از طبل های ذخیره سازی نادرست برای دی اکسید تیتانیوم استفاده می شد. با گذشت زمان ، طبل ها پر می شدند و سرانجام به بیرون درز شدند و باعث از بین رفتن قابل توجهی در خطرات زیست محیطی و بالقوه محیطی می شوند.
دی اکسید تیتانیوم به طور کلی در شرایط عادی از نظر شیمیایی پایدار تلقی می شود. با این حال ، هنوز هم می تواند واکنشهای شیمیایی خاصی داشته باشد که ممکن است بر کیفیت آن در هنگام ذخیره تأثیر بگذارد. یکی از این واکنش ها هیدرولیز است. در صورت وجود رطوبت ، دی اکسید تیتانیوم می تواند با مولکول های آب واکنش نشان دهد ، به خصوص اگر سطح ذرات به نوعی فعال شده باشد. تحقیقات نشان داده است که حتی مقدار کمی از آب جذب شده روی سطح نانوذرات دی اکسید تیتانیوم می تواند واکنش های هیدرولیز را آغاز کند.
هیدرولیز دی اکسید تیتانیوم می تواند منجر به تشکیل هیدروکسیدهای تیتانیوم شود که می تواند خصوصیات سطح ذرات را تغییر دهد. این به نوبه خود می تواند بر پراکندگی و عملکرد آنها در برنامه ها تأثیر بگذارد. به عنوان مثال ، در صنعت پلاستیک ، اگر دی اکسید تیتانیوم در حین ذخیره سازی تحت هیدرولیز قرار گرفته باشد ، ممکن است به طور مساوی با رزین پلاستیکی مخلوط نشود و در نتیجه باعث کاهش خصوصیات مکانیکی و نوری محصول نهایی شود. داده های صنعت نشان می دهد که تقریباً 10 ٪ از محصولات پلاستیکی با مواد افزودنی دی اکسید تیتانیوم به دلیل هیدرولیز در هنگام ذخیره ، کیفیت کاهش یافته است.
یکی دیگر از جنبه های واکنش شیمیایی ، پتانسیل دی اکسید تیتانیوم برای واکنش با سایر مواد موجود در محیط ذخیره است. به عنوان مثال ، اگر در مجاورت مواد شیمیایی اسیدی یا اساسی ذخیره شود ، خطر واکنش اسید پایه وجود دارد. این واکنش ها می تواند ترکیب شیمیایی دی اکسید تیتانیوم را تغییر داده و آن را برای کاربردهای مورد نظر خود مناسب تر کند. یک مطالعه موردی از یک کارخانه تولید شیمیایی نشان داد که وقتی دی اکسید تیتانیوم در نزدیکی دسته ای از اسید سولفوریک ذخیره می شود ، برخی از دی اکسید تیتانیوم با اسید واکنش نشان می دهند ، محصولات جانبی ناخواسته تولید می کنند و کیفیت رنگدانه را برای استفاده در پوشش ها کاهش می دهند.
دما یک عامل مهم محیطی است که بر ذخیره دی اکسید تیتانیوم تأثیر می گذارد. درجه حرارت شدید ، چه بالا و چه پایین ، می تواند مشکلاتی ایجاد کند. در دماهای بالا ، انرژی جنبشی ذرات افزایش می یابد ، که می تواند فرایندهایی مانند جمع آوری و واکنشهای شیمیایی را تسریع کند. مطالعات نشان داده اند که برای هر 10 درجه سانتیگراد افزایش دما بالاتر از یک آستانه خاص ، میزان انباشت نانوذرات دی اکسید تیتانیوم می تواند دو برابر شود. در یک سناریوی در دنیای واقعی ، در یک انبار ذخیره سازی واقع در یک منطقه آب و هوایی گرم ، دی اکسید تیتانیوم که بدون کنترل دمای مناسب ذخیره شده است ، در طی چند ماه دارای مشکلات انباشت قابل توجهی است.
از طرف دیگر ، در دماهای پایین ، دی اکسید تیتانیوم می تواند شکننده شود. این امر به ویژه برای فرمولاسیون های خاص یا محصولاتی که حاوی دی اکسید تیتانیوم هستند ، مانند برخی از انواع پوشش ، مرتبط است. اگر این محصولات در دمای بسیار کم ذخیره شوند و سپس بدون گرم شدن مناسب استفاده شوند ، ممکن است در حین کاربرد آنها شکسته یا پوسته پوسته شود. به عنوان مثال ، در یک مرکز ذخیره سازی سرد که برای ذخیره محصولات رنگ با دی اکسید تیتانیوم استفاده می شود ، برخی از رنگ ها پس از خارج شدن از سردخانه بدون گرم شدن کافی ، ترک خوردگی را نشان می دهند.
رطوبت یکی دیگر از عوامل مهم زیست محیطی است. همانطور که قبلاً ذکر شد ، رطوبت می تواند باعث هیدرولیز دی اکسید تیتانیوم شود. سطح رطوبت بالا در محیط ذخیره سازی می تواند منجر به جذب آب توسط ذرات دی اکسید تیتانیوم شود. تحقیقات صنعت نشان می دهد که وقتی رطوبت نسبی در یک منطقه ذخیره سازی بیش از 60 ٪ باشد ، خطر هیدرولیز و تجمع دی اکسید تیتانیوم به طور قابل توجهی افزایش می یابد. در موردی که یک کارخانه کاغذی در حال ذخیره دی اکسید تیتانیوم برای استفاده در پوشش کاغذی بود ، کنترل رطوبت نادرست در اتاق ذخیره سازی منجر به مقدار قابل توجهی از رنگدانه تحت تأثیر هیدرولیز و جمع شدن شد و در نتیجه کاهش کیفیت کاغذ روکش شده ایجاد شد.
بسته بندی مورد استفاده برای ذخیره دی اکسید تیتانیوم نقش مهمی در حفظ کیفیت آن دارد. نیاز به محافظت از مواد در برابر عوامل خارجی مانند رطوبت ، هوا و آسیب جسمی دارد. به عنوان مثال ، کیسه های پلی اتیلن معمولاً برای بسته بندی دی اکسید تیتانیوم در مقادیر کمی استفاده می شود. این کیسه ها مانع در برابر رطوبت و هوا می شوند و از ورود بخار آب و اکسیژن جلوگیری می کنند که می تواند باعث واکنش های شیمیایی یا تخریب رنگدانه شود. با این حال ، ضخامت و کیفیت کیسه های پلی اتیلن مهم است. کیسه های نازک تر ممکن است محافظت کافی نداشته باشند ، و مطالعات نشان داده است که استفاده از کیسه هایی با ضخامت کمتر از 50 میکرون می تواند منجر به خطر بیشتری از نفوذ رطوبت شود.
برای مقادیر بیشتر دی اکسید تیتانیوم ، مانند آنهایی که به صورت عمده ذخیره می شوند ، ظروف تخصصی مورد نیاز است. این ظروف اغلب از موادی مانند فولاد یا پلاستیک با روکش های مناسب ساخته می شوند تا مقاومت آنها در برابر خوردگی و واکنشهای شیمیایی را تقویت کنند. به عنوان مثال ، برخی از طبل های فولادی مورد استفاده برای ذخیره دی اکسید تیتانیوم با روکش های اپوکسی روکش شده اند تا از واکنش فلز با رنگدانه جلوگیری شود. طراحی ظروف نیز مهم است. آنها برای جلوگیری از نشت و ورود هوا و رطوبت باید مهر و موم مناسبی داشته باشند. در یک مثال در دنیای واقعی ، شرکتی که از استفاده از ظروف ضعیف بسته شده به آنهایی که مهر و موم با کیفیت بالا برای ذخیره دی اکسید تیتانیوم تغییر یافته اند ، متوجه کاهش قابل توجهی در میزان مواد آسیب دیده از رطوبت و واکنشهای شیمیایی در هنگام ذخیره شده است.
یکی دیگر از جنبه های بسته بندی ، برچسب زدن است. برچسب زدن شفاف و دقیق برای ذخیره سازی مناسب و اداره دی اکسید تیتانیوم ضروری است. این برچسب باید نوع دی اکسید تیتانیوم (به عنوان مثال ، آناتاز یا روتیل) ، اندازه ذرات آن ، هرگونه افزودنی موجود و شرایط ذخیره سازی توصیه شده مانند دما و رطوبت را نشان دهد. این اطلاعات به پرسنل و کاربران انبار کمک می کند تا اطمینان حاصل کنند که این مواد به درستی ذخیره شده اند. در موردی که یک دسته گمراه شده از دی اکسید تیتانیوم در شرایط نادرست ذخیره می شد ، هنگامی که بعداً از این مواد در یک برنامه پوشش استفاده شد ، منجر به مشکلات کیفیت شد.
در حین حمل و نقل ، دی اکسید تیتانیوم با چالش های مختلفی روبرو است. یکی از مهمترین موضوعات پتانسیل آسیب جسمی است. ذرات دی اکسید تیتانیوم را می توان در هنگام حمل و حمل به راحتی از بین برد و یا شکسته شد. به عنوان مثال ، اگر بسته بندی به اندازه کافی محکم نباشد ، ارتعاشات هنگام حمل و نقل بر روی کامیون ها یا قطارها می تواند باعث تغییر ذرات و برخورد با یکدیگر شود و منجر به شکستگی شود. تحقیقات نشان داده است که تقریباً 20 ٪ از محموله های دی اکسید تیتانیوم برخی از آسیب های جسمی را در هنگام حمل و نقل گزارش کرده اند که می تواند بر کیفیت و عملکرد آن در برنامه ها تأثیر بگذارد.
چالش دیگر حفظ شرایط مناسب برای ذخیره سازی در هنگام حمل و نقل است. بر خلاف یک مرکز ذخیره سازی استاتیک ، کنترل دما ، رطوبت و سایر عوامل محیطی در هنگام ترانزیت دشوارتر است. به عنوان مثال ، اگر دی اکسید تیتانیوم در طی یک روز گرم تابستان در یک کامیون منتقل شود ، دمای داخل کامیون می تواند به میزان قابل توجهی افزایش یابد و فرایندهایی مانند عواطف و واکنشهای شیمیایی را تسریع کند. در یک سناریوی دنیای واقعی ، محموله دی اکسید تیتانیوم از یک منطقه آب و هوایی خنک تر به یک گرمتر و بدون کنترل دمای مناسب در کامیون منتقل شد. با رسیدن به مقصد خود ، دی اکسید تیتانیوم دارای مشکلات عمارت قابل توجهی بود و آن را برای استفاده در برنامه های رنگ مناسب تر می کرد.
نحوه حمل و نقل نیز مهم است. حالت های مختلفی مانند جاده ، ریلی ، دریا و هوا مزایا و معایب خاص خود را دارند. حمل و نقل جاده ای انعطاف پذیری را ارائه می دهد اما ممکن است مشمول تأخیر در ترافیک و رسیدگی خشن باشد. حمل و نقل ریلی می تواند حجم زیادی را تحمل کند اما ممکن است در برخی موارد با کنترل دما مشکل داشته باشد. حمل و نقل دریایی برای مقادیر زیادی مقرون به صرفه است اما زمان ترانزیت طولانی تری دارد و در معرض شرایط مختلف محیطی مانند رطوبت بالا و اسپری نمکی قرار دارد. حمل و نقل هوایی سریع اما گران است و همچنین ممکن است از نظر کمیت قابل حمل محدودیت هایی داشته باشد. به عنوان مثال ، شرکتی که نیاز به حمل و نقل یک دسته کوچک اما فوری دی اکسید تیتانیوم برای یک پروژه با اولویت بالا دارد ، با وجود هزینه های بالا برای اطمینان از تحویل به موقع ، برای حمل و نقل هوایی انتخاب شده است ، در حالی که یک تولید کننده بزرگ که مقادیر فله ای از دی اکسید تیتانیوم را برای تولید منظم حمل می کند ، اغلب برای صرفه جویی در هزینه های دریایی انتخاب می کند.
الزامات نظارتی مختلفی وجود دارد که حاکم بر ذخیره و حمل و نقل دی اکسید تیتانیوم است. این مقررات برای اطمینان از ایمنی کارگران ، محیط زیست و کیفیت محصول وجود دارد. به عنوان مثال ، در اتحادیه اروپا ، ثبت نام ، ارزیابی ، مجوز و محدودیت مواد شیمیایی (REACH) در مورد دی اکسید تیتانیوم اعمال می شود. در دسترس ، تولید کنندگان و واردکنندگان موظفند محصولات دی اکسید تیتانیوم خود را ثبت کنند ، اطلاعات مفصلی در مورد ترکیب شیمیایی ، خواص و کاربردهای خود ارائه دهند و هرگونه محدودیت یا مجوزهای تحمیل شده بر ماده را رعایت کنند.
در ایالات متحده ، اداره ایمنی و بهداشت شغلی (OSHA) مقررات مربوط به اداره و ذخیره مواد خطرناک را دارد ، که ممکن است شامل دی اکسید تیتانیوم در اشکال خاص یا تحت شرایط خاص باشد. OSHA به برچسب زدن مناسب ، ذخیره سازی در مناطق تعیین شده و استفاده از تجهیزات محافظ شخصی مناسب (PPE) توسط کارگرانی که دی اکسید تیتانیوم دارند ، نیاز دارد. به عنوان مثال ، اگر دی اکسید تیتانیوم به صورت پودری باشد و خطر استنشاق وجود داشته باشد ، کارگران باید به عنوان بخشی از PPE خود دستگاه تنفس را بپوشند.
مقررات زیست محیطی نیز نقش مهمی ایفا می کند. به عنوان مثال ، اگر در هنگام ذخیره یا حمل و نقل ، ریختگی دی اکسید تیتانیوم وجود داشته باشد ، روشهای خاصی برای تمیز کردن نشت و جلوگیری از آسیب های زیست محیطی وجود دارد. در برخی مناطق ، اگر مقدار قابل توجهی از دی اکسید تیتانیوم به محیط زیست آزاد شود ، ممکن است تحت ارزیابی های اثرات زیست محیطی قرار گیرد. یک نمونه در دنیای واقعی زمانی بود که یک کامیون حامل دی اکسید تیتانیوم تصادف کرد و محتویات خود را در کنار جاده ریخت. آژانس محیط زیست محلی بلافاصله درگیر شد تا اطمینان حاصل شود که نشت به درستی تمیز شده است و هیچ خسارت طولانی مدت به محیط اطراف وارد نشده است.
برای اطمینان از کیفیت دی اکسید تیتانیوم در هنگام ذخیره و حمل و نقل ، کنترل و نظارت منظم به طور منظم ضروری است. این شامل بررسی پارامترهای مختلف مانند توزیع اندازه ذرات ، ترکیب شیمیایی و خصوصیات فیزیکی است. به عنوان مثال ، با استفاده از تکنیک هایی مانند طیف سنجی پراش لیزر می تواند به طور دقیق توزیع اندازه ذرات دی اکسید تیتانیوم را اندازه گیری کند. با نظارت منظم از اندازه ذرات ، هرگونه نشانه ای از عمارت را می توان زود تشخیص داد و امکان انجام اقدامات اصلاحی را فراهم می آورد.
تجزیه و تحلیل شیمیایی نیز مهم است. از تکنیک های طیف سنجی مانند طیف سنجی مادون قرمز و طیف سنجی فلورسانس اشعه ایکس می توان برای تجزیه و تحلیل ترکیب شیمیایی دی اکسید تیتانیوم استفاده کرد. این به تشخیص هرگونه تغییر در آرایش شیمیایی رنگدانه به دلیل واکنشهای شیمیایی در هنگام ذخیره یا حمل و نقل کمک می کند. به عنوان مثال ، اگر واکنشی با یک ماده اسیدی وجود داشته باشد ، این تکنیک ها می توانند تشکیل ترکیبات جدید را شناسایی کرده و به اپراتورها هشدار دهند که اقدامات مناسب را انجام دهند.
علاوه بر این تکنیک های مبتنی بر آزمایشگاه ، روش های نظارت بر سایت نیز وجود دارد. به عنوان مثال ، استفاده از سنسورهای رطوبت و دما در امکانات ذخیره سازی و در هنگام حمل و نقل می تواند داده های زمان واقعی را در مورد شرایط محیطی ارائه دهد. اگر رطوبت از حد توصیه شده فراتر رود یا درجه حرارت خیلی زیاد یا خیلی کم باشد ، می توان زنگ خطر را ایجاد کرد و این امکان را برای اقدامات اصلاحی فوری مانند تنظیم تهویه یا استفاده از دستگاه های گرمایش یا سرمایش فراهم می کند. یک مطالعه موردی از یک شرکت ذخیره سازی و حمل و نقل دی اکسید تیتانیوم نشان داد که با اجرای نظارت بر محل با سنسورهای رطوبت و دما ، آنها قادر به کاهش بروز مسائل مربوط به کیفیت مربوط به عوامل محیطی تقریباً 30 ٪ بودند.
برای پرداختن به چالش های موجود در ذخیره و حمل و نقل دی اکسید تیتانیوم ، چندین پیشنهاد عملی قابل اجرا است. اولا ، برای ذخیره سازی ، حفظ شرایط مناسب محیطی بسیار مهم است. این به معنای کنترل دما و رطوبت در محدوده توصیه شده است. به عنوان مثال ، در یک مرکز ذخیره سازی ، نصب سیستم های تهویه مطبوع و سیستم های تغذیه ای می تواند به حفظ دما و رطوبت در سطوح بهینه کمک کند. در یک مثال در دنیای واقعی ، شرکتی که چنین سیستمهایی را در انبار ذخیره سازی دی اکسید تیتانیوم خود نصب کرده است ، متوجه پیشرفت قابل توجهی در کیفیت مواد ذخیره شده شده است که تعداد کمتری مربوط به جمع آوری و هیدرولیز است.
ثانیا ، انتخاب بسته بندی مناسب ضروری است. همانطور که در ابتدا ذکر شد ، استفاده از کیسه های پلی اتیلن با کیفیت بالا برای مقادیر کمی و ظروف تخصصی با پوشش های مناسب و مهر و موم برای مقادیر فله می تواند از دی اکسید تیتانیوم در برابر عوامل خارجی محافظت کند. هنگام انتخاب بسته بندی ، مهم است که نیازهای خاص محصول دی اکسید تیتانیوم مانند اندازه ذرات و ترکیب شیمیایی آن را در نظر بگیرید. به عنوان مثال ، اگر دی اکسید تیتانیوم از اندازه ذرات بسیار ریز برخوردار باشد ، ممکن است یک کیسه پلی اتیلن ضخیم تر یا یک ظرف با سد موثرتر در برابر رطوبت لازم باشد.
با توجه به حمل و نقل ، اطمینان از استفاده مناسب و محافظت از بسته بندی مهم است. استفاده از مواد بسته بندی محکم و ایمن سازی بسته ها به درستی در هنگام ترانزیت می تواند خطر آسیب جسمی را کاهش دهد. به عنوان مثال ، استفاده از پالت و بند برای نگه داشتن بسته های دی اکسید تیتانیوم در هنگام حمل و نقل بر روی کامیون ها یا قطارها می تواند مانع از جابجایی بسته ها و برخورد با یکدیگر شود. علاوه بر این ، برای مسافت های حمل و نقل طولانی تر یا هنگام حمل و نقل در شرایط محیطی چالش برانگیز ، استفاده از ظروف تحت کنترل دما می تواند به حفظ کیفیت دی اکسید تیتانیوم کمک کند. به عنوان مثال ، در صورت حمل دی اکسید تیتانیوم از طریق دریا در طی یک فصل گرم و مرطوب ، استفاده از یک ظرف یخچال می تواند دما و رطوبت داخل ظرف را در سطح قابل قبول نگه دارد.
سرانجام ، رعایت دقیق با الزامات نظارتی لازم است. به روز با آخرین مقررات مربوط به ذخیره و حمل و نقل دی اکسید تیتانیوم و اطمینان از اینکه کلیه عملیات مطابق با این آیین نامه ها می تواند از مسائل قانونی جلوگیری کند و از امنیت کارگران و محیط زیست اطمینان حاصل کند. این شامل برچسب زدن مناسب ، استفاده از تجهیزات محافظ شخصی صحیح و پیروی از مراحل رسیدگی به نشت و سایر موارد اضطراری است. به عنوان مثال ، شرکتی که اطمینان حاصل کرده است که کلیه مقررات OSHA را در مورد اداره دی اکسید تیتانیوم در عملیات ذخیره سازی و حمل و نقل خود رعایت کند ، هیچ حادثه ای از عدم رعایت یا ایمنی مربوط به مواد گزارش نشده است.
ذخیره و حمل و نقل دی اکسید تیتانیوم چالش های بی شماری را ارائه می دهد که نیاز به بررسی و مدیریت دقیق دارند. از خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آن گرفته تا عوامل محیطی ، الزامات بسته بندی ، مشکلات حمل و نقل ، انطباق نظارتی و کنترل کیفیت ، هر جنبه نقش مهمی در تضمین کیفیت و ایمنی این رنگدانه گسترده دارد. با درک این چالش ها و اجرای پیشنهادات عملی ارائه شده ، شرکت های درگیر در تولید ، ذخیره سازی و حمل و نقل دی اکسید تیتانیوم می توانند به طور موثری بر این موانع غلبه کرده و کیفیت بالای محصولات خود را حفظ کنند و از این طریق خواسته های صنایع مختلفی را که به این ماده مهم متکی هستند ، برآورده کند.
